Onze dochter (16 jaar) heeft sinds augustus 2004 extreme moeheidsklachten / pijnklachten. Ze ging niet naar school en was na een douchebeurt al versleten, had soms hulp nodig bij het aantrekken van sokken, broek en schoenen. Na maanden dokteren werd er eerst gedacht aan het chronisch vermoeidheidssyndroom, maar in december kreeg ze klachten die leken op fibromyalgie.
Op eigen verzoek een verwijzing gevraagd naar een reumatoloog en die stelde (april 2005) de diagnose : juveniele spondylo-arthropathie (aandoening van gewrichten of wervels bij jeugdigen) Ze kreeg ontstekingsremmers / pijnstillers voorgeschreven en na een paar maanden toonden die resultaat: de pijn werd minder, ze sliep beter en kreeg weer wat energie. In de zomermaanden had ze haar medicatie afgebouwd tot 3 pillen in de week en we dachten dat we op de goede weg zaten. Inmiddels hadden we toestemming om haar gespreid examen te laten doen, ze volgde 3 examenvakken, ging weer op de fiets naar school en zag de toekomst weer wat rooskleuriger in. Toen begon de kou en de nattigheid zijn invloed te doen gelden, in november 2005 weer terug naar af, leek het. Ze moest weer naar school gereden worden en kon haar sokken en schoenen zelf niet meer aantrekken. Andere pillen gaan slikken en net voor de kerst 2005 kreeg ze zelfs injecties met corticosteroïden. Dit hielp even voor een paar weken en in januari 2006 nogmaals die injecties, maar daar had ze toen meer last van dan 'profijt'.
Eind januari lazen we een artikel in de krant over APS therapie en dit klonk mij goed in de oren. We zijn toen naar die informatie- avond geweest en er werd eerlijk gezegd dat het geen toverstokje is wat er gebruikt wordt en dat het bij iedereen verschillend kan uitpakken. Onze dochter wilde het wel gaan proberen en 1 februari kreeg ze haar eerste behandeling en startten we met 2 behandelingen per week.
Na 3 behandelingen sliep ze al weer beter en eind februari na 7 of 8 behandelingen zei ze: "Mam, de pijn wordt draaglijker!!" Wat is dat heerlijk om te horen!!! Ze kreeg weer meer energie en "zit weer in de lift".
Sinds vorige week zijn we overgestapt op 1 behandeling per week om te kijken hoe dit gaat. Voorlopig zijn we erg blij en positief over APS therapie en gaan we door. Tegen iedereen, die ernaar vraagt, zeggen we wat de ervaringen zijn t.n.t. en geven we een informatiefolder of vertellen we over de website van jullie.
Hopelijk hebben nog veel meer mensen baat bij deze therapie!!!
Het verhaal heeft nog een flinke P.S:
Ellis durfde het zelf bijna niet te geloven, maar gisterenmorgen toen ze opstond had ze geen pijn. Gistermiddag kwam ik uit mijn werk en vertelde ze het ( uiteraard een paar traantjes gelaten van blijdschap en ontroering) Ze zei dat ze eerst even wilde afwachten om te kijken of het zo bleef die dag en daarom had ze het niet gelijk al 's morgens gezegd! Ook vanmorgen heeft ze nog geen pijn, dus we zijn voorlopig heel blij dat de pijn weg is, al willen we nog niet te hard juichen. Ik weet nog goed dat ze in december zei : "Mam, ik wou dat ik eens 1 dag geen pijn had!" Nu is dat dus echt het geval geweest!!! Als het echt zo goed blijft gaan, dan zal ik binnenkort de reumatoloog gaan bellen om te vragen of de medicatie mag minderen en dan zien we weer verder....................
Waar een krantenartikel al niet goed voor is...
In september 2004 is er operatief een afgebroken stukje bot verwijderd uit mijn linkerenkel.
Vier dagen na de operatie viel het me op dat mijn voet ijs- en ijskoud was, erg blauw, dik en pijnlijk.
Mijn fysiotherapeute kwam die dag toevallig een kijkje bij me nemen. Zij adviseerde me direct de huisarts te bellen voor een recept voor Fluimucil en DMSO-zalf. Ook een hoge dosis vitamine C zou goed zijn.
De vrees voor post-traumatische dystrofie was terecht, bij controle in het ziekenhuis bevestigde de specialist de diagnose.
Doordat ik 's nachts heel veel last had van een brandend gevoel in mijn voet en spasmen, kreeg ik te weinig slaap en voelde me voortdurend doodmoe.
Maandenlang sleepte ik me door de dagen heen, met heel veel hulp van gezinsleden en vrienden.
Binnenshuis verplaatste ik me op een bureaustoel op wielen, buiten kon ik een klein stukje lopen met twee krukken.
De fysiotherapeute heeft me twee keer per week bindweefselmassage gegeven en later mocht ik heel voorzichtig en onbelast gaan oefenen op allerlei apparaten.
Heel langzaam ging ik vooruit, vanaf december gebruikte ik nog maar een kruk in plaats van twee.
Psychisch had ik het erg moeilijk, mede door de pijn en angst in een rolstoel terecht te komen. Mijn fysiotherapeute begeleidde me gelukkig fantastisch en probeerde me altijd op te peppen en wat positiever te zijn.
In een nieuwsbrief van de Ned.Ver.van Post-traumatische Dystrofiepatienten die begin 2005 verscheen stond dat er op 2 april een Open Dag was bij APS-therapeuten, een therapie waarover ik toevallig net een ingezonden brief had gelezen in de Libelle. Verwachtingsvol, maar toch ook een beetje sceptisch, zijn mijn man en ik die dag naar het hoofdkantoor in Heteren gegaan. Tot mijn grote verbazing en blijdschap merkte ik al na een proefbehandeling dat er wat gebeurde in mijn lichaam: ik voelde me beter en mijn voet stak veel minder.
Na dat weekend heb ik de therapeute in Heteren gebeld en verteld wat ik ervaarde, zij sprak van een z.g. 'kickstart' die sommige mensen maken.
Vijf behandelingen later was ik overtuigd van de positieve invloed die de APS-therapie op mij en mijn PD heeft en heb ik zelf een apparaat aangeschaft.
Inmiddels behandel ik mezelf gemiddeld drie keer per week en ik voel me een totaal ander mens.
De pijn en spasmen zijn flink verminderd, de temperatuur van mijn voet is beter geworden en ik heb meer energie gekregen.
Langzaam maar zeker kan ik steeds meer taken in mijn huishouding zelf oppakken en ik hoop binnenkort mijn kruk niet of nauwelijks meer nodig te hebben.
Hoewel ik helaas nog niet volledig genezen ben en misschien beperkingen zal houden, ben ik dolblij met mijn APS-apparaat omdat het zoveel verbetering heeft gegeven bij mijn PD en ik de toekomst nu weer wat rooskleuriger kan zien!
Thea uit Wageningen
Post-traumatische dystrofie
er gaat weer een wereld voor me open!!!Ik ben een vrouw van bijna 40 jaar en heb sinds 1994 de Ziekte van Crohn. Door aanleg en ander oorzaken ben ik ook behept met overgewicht. Van allerlei medicijnen gehad om de ontstekingen in de darmen rustig te houden. Maar telkens na een 1 jaar soms na 2 jaar dan moest ik weer andere medicijnen want dan was de lever die het niet vol kon houden. Dus maar weer wat ander proberen. Sinds ik de ziekte van Crohn heb, heb ik voor mijn gevoel veel ingeleverd wat energie en me prettig voelen betreft. Ik moest erg oppassen met wat ik wilde doen op een dag. Als dat klaar was ging ik vaak naar bed om dan weer bij te komen. En het was zo dat ik eigenlijk in 1 week wel 3 tot 4 keer terug ging naar bed omdat ik het niet aan kon. Ik ben ook een jaar met Osteopathie bezig geweest dat voelde ook al wel wat beter. Toen mijn MDL arts over Remicade begon na en aantal darmonderzoeken begin dit jaar schrok ik wel even, dat is een zwaar medicijn en leek mij de laatste stro halm. Maar met de medicijnen die ik opdat moment had, Pentasa Granulaat korrels, had ik het ook helemaal gehad. Ik had last van bijverschijnselen die maar bij 0,001 % van de mensen voor kwam, dus moest ik stoppen en heb daarna darmonderzoeken gehad. Hieruit bleek dat het niet zo best ging met mijn darmen. Naast buikpijn heb ik ook het probleem dat ik veel naar de wc moet. Dat is 25 tot 30 keer op een dag geen lolletje. Daarnaast krijg je gratis er vermoeidheid en gewrichtsklachten bij. Dus dat ik chronisch ziek ben drukt een stempel op je eigen leven, het belemmerd je om dingen te doen die ik wel zou willen doen en heel zeker ook op dat leven van mijn man en zoon. En dat vind ik heel erg, je wilt het niet, maar het gebeurt.Maar toen kwam Marlies Kathagen bij me, eerst om me te helpen met counseling, maar ik zei tegen haar je hebt je APS apparaat toch bij je? Nou kom op laat maar eens zien dan. Ze heeft me toen voor het eerst behandeld met APS, ik had een kickstart, voelde direct dat ik energie kreeg. Maar ze waarschuwde wel, luister naar je lichaam en doe niet teveel in 1 keer dan moet je dat weer bezuren.Na de eerste serie behandelingen die ze me gaf, heb ik 1 maand een apparaat gehuurd. Als ik me zelf dan had behandeld ’s morgens dan voelde ik me eerst een 1 uur erg moe en deed het rustig aan maar dan moet ik oppassen en goed nadenken wat ik allemaal wil en “moet” doen. Toen kwam het einde van de huur periode in zicht en het idee dat ik dan mezelf niet meer iedere dag zou kunnen behandelen en ik weer moest inleveren dat wat ik had gewonnen (want zo voelt het wel, ik heb veel terug gekregen sinds ik APS). Ook mijn man en zoon zijn blij wat APS voor en met me doet.Bij navraag bij mijn MDL arts had hij ook meer vertrouwen in APS dan in veel andere therapieën. Ik moet nu in september 2009 weer naar mijn MDL arts en dan krijg ik waarschijnlijk ook nog een darm onderzoek al is het alleen maar om te kijken wat APS doet met de ziekte van Crohn. Het zal waarschijnlijk niet genezen maar de buikpijn, vermoeidheid en gewrichtsklachten zijn nu draaglijker geworden.Dus heb ik mijn eigen APS apparaat aangeschaft en ik ben er helemaal blij mee. Nu kan ik hem pakken wanneer ik wil. Ik sla ook wel eens 1 dag over, maar dan toch de volgende dag even APS’en en kan ik er weer tegen voor die dag.
Met vriendelijke groeten,
Simone V. uit Welsum
(juli 2009)
Mijn ontdekking wat APS voor mij doet
Vorige week maandag ben ik met mijn man bij jullie geweest op de info middag.
Wij zijn beiden nu ruim een half jaar bezig met APS als ik voor mij zelf spreek met zeer goede resultaten.
Na een aantal vervelende gebeurtenissen in het verleden, en dan praat ik al gauw over 20 jaar, was mijn lichaam niet meer in staat om zich goed draaiende te houden.
Ik werd steeds moeër, had zeer veel last van jeuk, een vuurrode en opgezwollen huid en was niet altijd even positief.
Op den duur kreeg ik last van mijn longen en ook eczeem naar aardig de touwtjes in handen. Het had bezit genomen van mijn darmen, met als gevolg een zeer moeilijke stoelgang, en ook mijn longen werkten niet meer lekker mee.
Uit eindelijk ben ik zeer uitgebreid getest in het VU in Amsterdam door de allergoloog. Ik bleek een allergie te hebben tegen parfumstoffen en diverse kruiden.
Alle parfum het huis uit en geen lijfelijk contact meer met kinderen en verder familie, en dat gaat je niet in je koude kleren zitten hoor. Dan komt het eerste kleinkind, knuffelen was er niet bij. Daar heb ik me dan maar overheen gezet met de nodige gevolgen.
Doordat mijn man ook behandeld werd voor zijn Fybromialgie, ben ik ook in aanraking gekomen met APS. In november 2008 ben ik begonnen en met een zeer goed resultaat!.
IK BEN VAN MIJN ALLERGIE AF !!!!!!!!!!!!
Inmiddels ben ik zachtjes aan weer begonnen om de was met een normaal wasmiddel te doen, weer gewone afwas te gebruiken. Ook de energie komt weer langzaam terug.
Ik ben er nog niet, maar we hebben inmiddels zelf ons apparaat aangeschaft om meerdere malen per week een impuls te kunnen nemen.
Dit resultaat heb ik kunnen bereiken met hulp van Fred Kemp te Krommenie en ben hem daarvoor ook heel erg dankbaar.
Groetjes,
Tjitske R.te Krommenie
(augustus 2009)
IK BEN VAN MIJN ALLERGIE AF!
Hallo Allemaal
Ik ben Ine en heb een MK 1.4 gekocht zonder uit te proberen gewoon door het enthousiasme van mijn vriendin Lilly daar mijn gezin en ik zelf zoveel dingen mankeren die te behandelen zijn met APS hebben wij dit gekocht en met resultaat.
Mijn eerste ervaring was het slapen voorheen 2 à 3 keer per nacht eruit en nu slaap ik heerlijk door het tweede was mijn vervelende benen niet speciaal behandeld maar was opeens over geweldig, mijn enthousiasme groeit ook mijn schouderblessure waar ik nog veel last van had is weg. Nu ben ik mijn verkoudheid aan het behandelen normaal heel erge kriebelhoest tot heden nog niet.
Mijn man is prostaat (nog even afwachten ) en allergie aan het behandelen momenteel nog geen medicijnen gebruikt dus ben benieuwd maar ik hou jullie op de hoogte volgende keer weer meer hierover.
Groetjes Ine
MIJN ENTHAUSIASME GROEIT...
Door een vriendin (Monique) ben ik in aanraking gekomen met APS therapie. Zij had al jaren veel klachten o.a. depressief,fibromyalgie en m.e.
Ze heeft verschillende artsen bezocht en de nodige medicijnen gebruikt,maar zonder resultaat.
Een kennis van haar vertelde over APS therapie,daar ging ze naar informeren,en begon met de de APS therapie,met positief resultaat,zodat ze zelf een MK 1.4 apparaat kocht.
Toen ik weer bij Monique kwam,en in de handleiding carpaal tunnel syndroom zag staan,zei ik meteen dat is ook wel iets voor mij. binnen enkele minuten zat ik aan 't apparaat. Ik ging al vanaf juli (na onderzoek bij de neuroloog)met aan beiden handen een spalk naar bed. Na drie APS behandelingen ging ik zonder spalken slapen en ik was niet wakker geworden van tindelende handen.Heel fijn van Monique dat ik gebruik mocht maken van haar APS apparaat,maar 't kostte me veel tijd,want iedere keer was er wel iemand daar die 't ook uit wou proberen. Door mijn enthousiasme was ik dan bezig met de electroden op te plakken. (Ze noemde mij al therapeute ha.. ha..) Ik heb de stap genomen en zo'n geweldig apparaat gekocht,daar ben ik heel erg blij mee.
Na 'n paar weken ben ik al voor 90% van mijn tunnel syndroom genezen, hiep hiep hoera. Mijn dochter is nu met APS therapie begonnen voor haar eczeem, mijn man heeft behandelingen gehad voor 'n kaakholteontsteking,en alles met goed resultaat. Dus het is geweldig wat je allemaal met APS therapie kunt genezen.
Groetjes Lilly
